Hier onder vind je commentaar op de pagina
Tips voor het omgaan met Angst op de Motor
Onderaan is een formulier om commentaar toe te voegen.
Ik smijt ‘m aan de kant!
Reacties op Tips voor het omgaan met Angst op de Motor
Commentaar op de Luie Motorfiets
Ervaring is toch wel heel belangrijk bij het rijden op een >motorfiets. zelf veel geleerd puur door het rijden op de weg.
Fijne site, goede tips. Vooral heel bemoedigend. Dank je.
Ik ben 54 jaar en heb inmiddels mijn bijzondere verrichtingen behaald. Heb nu les op de weg en ik vind het rijden op (land-)wegen (ik woon in zuid Limburg) met een snelheid van 60 of 80 km per uur erg moeilijk. Nog niet te spreken van sommige scherpe bochten op die wegen. Mijn instructeur geeft aan dat ik niet zal slagen als ik die wegen niet snel rijdt. Ik zelf vind die wegen onveilig. Soms grind, soms zand, hobbels etc. Zou het aan mijn leeftijd liggen dat ik daar liever langzamer rijdt,of ben ik misschien toch niet (meer) geschikt om een motor te leren besturen op die leeftijd?
Het kan goed zijn dat je wat langer nodig hebt om aan de snelheid op die weggetjes te wennen.
Trouwens: je woont in verreweg het mooiste gedeelte van Nederland, vooral ook voor motorrijden 🙂
Het zit zo: elke keer dat je over zo’n weggetje rijdt, en je merkt dat alles goed gaat, `wennen’ je hersenen een beetje meer aan die snelheid op die weggetjes.
Je instructeur heeft gelijk dat je er niet langzamer dan 60 moet gaan rijden: dat veroorzaakt irritatie, en automobilisten zullen je gaan inhalen, en dat kan *echt* onveilige situaties opleveren.
Maar het zal lukken, met een klein beetje geduld.
Hallo Marianne.
Ook ik woon in zuid-Limburg en inderdaad is dit zo ongeveer het mooiste stukje nederland voor motorrijders. Ik vind de uitspraak van je instructeur nogal dubieus. Iedere bocht is verschillend en moet je per stuk inschatten. De ene neem je met 30 km de andere kun je met 70 doorheen. Laat je vooral niet opjagen en doe wat jij veilig acht!! Veel motorrijders menen dat je steeds maar hard moet gaan, maar daar ben ik het zeker niet mee eens. Verantwoord, daar gaat het om.
Succes!!
Luc
Dank je voor je leuke reactie. Geeft me het gevoel dat ik het toch niet zo verkeerd doe.
Hallo,
Wat een opluchting deze site. Ik ben nu lessen aan het nemen (nog maar 5 uur achter de rug, waarvan 2 puur op het terrein voor manoeuvers) en ben al 2 keer gevallen.
Afin, gevallen niet echt, meer omgekanteld 😉 Steeds op een berg-op. Ik heb een hele goede rij-instructeur in de zin dat hij goed manoeuvers kan uitleggen, maar langs de andere kant heeft hij precies veel meer vertouwen dan ik in mijn eigen kunnen. Zo had hij mij niet uitgelegd (of ik heb het althans niet gehoord) dan ik mijn achterrem moest inhouden en reflexen heb ik nog niet op dat vlak, dus ben met motor en alles op m’n doos gegaan..
Hij wilt echt dat ik hard (nu ja, 80 is voor mij al hard) rijd, terwijl het nog maar mijn tweede les is, en de eerste op de baan. Ik heb het wel gedaan en vond het uiteindelijk ook wel leuk, maar achteraf denk ik dan toch: wat als er iets op de weg had gelegen en ik had plots moeten remmen – die technieken heb ik helemaal nog niet geleerd!
Het is echt zo’n grijze zone tussen ‘uit mijn comfortzone gesleurd worden’ enerzijds (wat goed en nodig is), maar anderzijds ook het gevoel dat hij er een beetje teveel vanuit gaat dat er niets zal gebeuren of dat ik mij zou kunnen redden als er iets gebeurt.. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik ervan moet denken.
Nog een vraag die ik heb is: ik krijg die motor zo moeilijk in een parkeerplaats geduwd (in België is dat de eerste oefening die je moet doen op het examen. Is dit echt puur een kwestie van de juiste techniek of kan het gewoon zijn dat ik hier niet genoeg kracht voor heb (ik weeg 54 kg en de moto weegt er 200 kg, maar als ik het goed begrepen heb, zou dat er niet toe mogen doen met de juiste techniek).
Dankjewel alvast voor de antwoorden
Caro
Je hebt absoluut niet veel kracht nodig om een motor te duwen!
Een motor is een evenwichtsvoertuig. Dat kun je goed merken door hem rechtop te zetten, en dan te proberen hem met één wijsvinger stabiel te houden. Dat lukt gemakkelijk als je hem echt rechtop zet!
Wanneer het hard werken is om de motor de garage in te duwen, betekent dat dus meestal dat je hem erg schuin naar je toe trekt (begrijpelijk, want je bent vaak bang dat hij de andere kant zal omvallen). Je duwt dan niet alleen de motor, maar tilt hem ook.
De truc is dus om te proberen hem rechter te houden.
Succes!
Goed om te lezen!
Ik ben de afgelopen drie jaar drie keer onderuit gegaan: één keer door, bij langzaam rijden, in plaats van te remmen juist vol het gas open te trekken (snap het nog steeds niet, maar allebei rechts…), één keer toen ik stapvoets reed maar blaadjes tegenkwam in een bocht (moet ik volgende keer dan juist m’n koppeling intrekken?) en één keer omdat ik in de bergen de bocht verkeerd nam en eruit ‘vloog’.
Nu zit ik echt onzeker op m’n motor. Dat wil zeggen, ik merk dat ik er veel te stijf op zit waardoor het eigenlijk juist alleen maar ‘gevaarlijker’ wordt. Bij bochten moet ik heel bewust bedenken dat ik moet afschuinen. En regelmatig gaat het ‘op hoop van zegen’ door mijn hoofd.
Hoop dat dit ooit weer verdwijnt!
Na 29 jaar weer op de motor gestapt (Suzuki GSF400, na het eerste jaar overgestapt op een Honda NT650) en ik geniet net als vroeger weer van elke km. Nu zijn we twee jaar en 40.000 km verder en merk dat ik dat het zelfvertrouwen groeit en groeit.
Deze week stelde ik vast dat het vertrouwen in mijn motor ook toeneemt, en misschien wel te veel. Waar ligt de grens tussen te vertrouwen c.q weten in wat de machine aan kan en overmoed?
Dat is een lastige inderdaad!
We kunnen alleen maar als raad geven je verstand te blijven gebruiken, maar dat zul je zelf ook wel bedacht hebben 🙂
Ik heb eergisteren mijn eerste proefles gehad voor de motor en ik moet toch zeggen dat angst voor het schuingaan in cirkels duidelijk aanwezig is. Ik denk wel dat dit na een tijdje weg gaat, of tenminste dat hoop ik!
Dat is inderdaad bijna onvermijdelijk in het begin.
Laat maar gaan dus, je went er vanzelf aan dat schuin gaan zonder enig probleem kan.
vandaag geslaagd voor het examen. woensdag rijbewijs gaan halen.
29 November verleden jaar ging ik op de rechterrijstrook van een klaverblad redelijk A1-A9 bij Diemen uit de richting A’foort hard 120+ onderuit. Ik had geluk, want zelf kwam ik er af met een pijnlijke rechterduim.
Mijn motorfiets heb ik bij de vangrail overeind gezet, ik ben opgestapt heb hetr ding gestart en ben doorgereden naar huis. Dat ging op een heel bijzondere manier, met een kromme vork en de instrumenten tegen het baldoofd neem je niet zo makkelijk de stapvoetse bochten;-((
Bij bestudering van de schade (letterlijk rondom) bovenkant topkoffer en kuipruit zelfs geschaafd leek het alsof de motorfiets een koprol maakte, gelukkig zonder mij;-)
Maar goed, de Deauville was totall loss en ik moest elke dag in de auto;-(( 10 maart was ik eruit, en haalde ik mijn ” nieuwe” VFR 1200 op. Bang ben ik niet, ik heb wel ontzag;-))
Peekah
Yep, dat gevoel ken ik sinds de Bimota, geen idee waarom ik eraf ging, pas veel later bleek het asfalt daar “glad” te zijn, maar daar heb ik normaal ook geen moeite mee, het niet weten waardoor/ waarom is gewoon vervelend, je kan er zo weinig mee…
Op dat klaverblad waar ik dagelijks doorheen kwam was daar geen sprake van , tot er niet lang voor mij een naar ik vermoed afgetankte vrachtwagen zonder tankdop langs kwam. Ik zag op het vocht nadat ik was gaan liggen al die mooie maar zeer verraderlijke kleurtjes in koplampen van ander verkeer.
Wat zeker ook helpt is als het ook maar even kan je kreupele motorfiets zelf naar huis rijden, er is niets zo bijzonder als de laatste rit op een totallosje;-)) Zolang het maar niet je eigen laatste rit is.
Peekah
Al een poos geleden dat ik hier ben geweest….. Ben weer begonnen met lessen bij een andere rijschool en wat ben ik blij met Roel als rij-instructeur! Heb eerst een poos nodig gehad om over het ’trauma’ rij-instructeur van de vorige rijschool heen te komen, heb geprobeerd het voorzichtig aan te geven maar dat werd keihard de grond ingeboord. Nog even een medeleerling gesproken en die had een heel andere kijk op die instructeur vooral om dat deze mij beschuldigde van flirten met medecursisten( was me van geen kwaad bewust) en deze me duidelijk maakte dat het dus persoonlijk was en niet aan mij lag, ook lekker: daar had ik geen trek in en ben vertrokken.
Achterop bij iemand zat ik doodsangsten uit en wilde het toch weer proberen, toen heb ik eerst een gesprek gehad bij de rijschool waar ik nu ben,duidelijk gezegd dat ik het moeilijk vindt, dat ik me opgejaagd voel,en onzeker wordt van afgeblaft worden en dat ik er dan ook helemaal niet aan zou beginnen en weer verder zou zoeken: wijsheid komt met de jaren hahaha! Roel heeft mij een belofte gedaan en die komt hij na: hij jaagt me niet op, blaft me niet af, geeft me zelfvertrouwen en ik durf in een paar lessen al meer als in al die andere lessen. Ben nog geen held hoor, maandag met de rijles een grote bus op mijn bumper, hart in de keel en Roel die dan achter me schuift en het opvangt,pffff wat een opluchting! En het allerbelangrijkste: ik vindt het weer leuk! Heb ook veel aan de tips hier,ik blijf zoeken en lezen en deze keer zet ik door: Krijg vrijdag mijn 1e motor, helemaal happy!
Groetjes Ineke.
Kijk dan zijn de betere verhalen, en als het de Roel is waar hier wel vaker over gerept word heb je een echt goeie te pakken, die je voor wat ik over hem hoor, er zeker voor zal zorgen dat je geen held word, maar juist een veilige bestuurder.
Want de meeste “helden” zijn in mijn ogen eerder blindgangers, zoals ik dat vroeger ook was, blind voorbij zijstraten van rechts, blind voor gevaarlijke situaties, en zolang de beschermengel maar hard genoeg zijn best doet, lijken het net helden, maar dat is meer geluk dan wijsheid…
Kortom wees maar blij dat je voorzichtig bent (niet tè, uiteraard) dan heb je veel langer plezier van je motor…
En zeker als je bang achterop bent geworden, was de vooropzitter geen held, maar eerder een knurft imho, want je eerste taak als vooropzitter is de AOV (m/v) een absoluut vertrouwd gevoel te geven, want alleen dan kun je de lol voor het motorrijden overbrengen…
Succes met de pilonen, en er vooral niet teveel naar kijken 🙂
En als het echt moeilijk gaat, gewoon alleen de stippen op de weg gebruiken…
Ernst
Morgen Ernst, dankjewel voor je bericht:-)
Wil ook geen held worden hoor, wil veilig zijn en dat leert Roel me, weet niet of het dezelfde is?
De pilonnen heb ik tot nog toe allemaal laten staan, bij de vorige rij-school had ik ze allemaal maar geen punten gescoord:-)
Dat wordt denk ik nog wel anders met de langzame slalom: vindt ik echt een crime,pfffff. Maar ook dat gaat me lukken!
Vanmiddag weer lessen,yeah!
Groetjes Ineke.
Bij de langzame slalom is eigenlijk het allerbelangrijkste dat je 10 meter van te voren stapvoets gaat rijden, dan kom je er namelijk lekker rustig en gelijkmatig in, dan hoef je verder alleen nog maar de Rumba te dansen vanuit je heupen; druk op de binnenstep, druk op de buitenstep tot ie binnenstep is geworden en zo verder tot aan de laatste, en dan denkbeeldig nog 1je doen, want de meeste problemen zitten bij de laatste…
nogal wat mensen denken dan al “hèhè, klaar” en nemen dan net de laatste kegel mee met de achterste valbeugel…
Ernst
Ja ja Ernst: de rumba hahaha! Ga het morgen proberen,blijf het moeilijk vinden maar ik ga gewoon zingen en dan slalommen. Alhoewel….ben bang dat Roel er vandoor gaat met mijn zangstem….. Maar halen doe ik het deze keer, vindt het super leuk nu met Roel als instructeur, heb dingen gedaan die ik nooit dacht te gaan doen: ik 80 rijden? Echt niet, nooit niet, mooi niet, dus maar mooi toch wel en de wind wappert me om de kop en nu weet ik wat motorijders voelen, super hoor! Ga nog ff spieken bij alle onderwerpen: heb nog veel te leren:-)
En nog steeds moeite met die rottige langzame slalom,pffffff….. Ben gelukkig niet de enige: heb vandaag ff gezocht wie er nog meer last van had,ik niet alleen gelukkig dus er is nog hoop. Zal een zware dobber worden voor mij om dat a-tje te halen,rijbewijs auto had ik zo maar dit valt me heel zwaar en toch blijf ik het leuk vinden ook al zal ik nooit de beste worden:-)
Ineke
Dat kun je nu nog helemaal niet zeggen, je hebt fast starters die zich na een paar maanden al het ziekenuis inrijden, en slow starters waar opeens het kwartje valt.
De meeste beginners zitten zichzelf nogal eens enorm dwars met te hoog gestoken doelen, het is als je eenmaal boven de 35 bent gewoon een hele opgaaf om te vertrouwen op je gevoel dat het goed gaat…
Hey, ik ben nieuw hier. Heb net mijn voorlopig rijbewijs (rij op een CB500S van 98) en het rijden op zich lukt wel (zeker defensief rijden ). Alleen heb ik een enorme angst als ik vanuit stilstand een bocht moet nemen. Als ik nog maar een heel klein beetje rij, lukt het zonder problemen, kijken waar ik naartoe wil en indraaien, maar als ik eerst volledig moet stoppen en dan vertrekken….. zit ik vaak aan de andere kant van de rijbaan. Kan iemand mij tips geven hoe ik dit kan leren en hoe deze angst te overwinnen????? Ben helemaal in het begin hiermee wel 2x gevallen. Gewoon stomweg omdat mijn wiel niet recht stond. Alvast bedankt
groetjes
Cathy
Hoi Cathy,
Je kan dat het beste voorkomen door te kijken waar je naar toe wilt, dus blijven kijken naar de juiste rijbaan!!
Het komt je vast bekend voor, maar is een waarheid als een koe, als je naar de buitenkant van de bocht kijkt, dan kom je daar ook terecht….
Als het wel lukt met een (langzaam) rijdende motorfiets, dan ligt het dus niet aan je voertuigbeheersing!!
Grtz., Paul.
Door veel te oefenen, en dat hoef je niet perse met de motor te doen, gewoon met de fiets fiets kan ook.
Wat er veel misgaat is dat de berijder niet de motor onder zich wegkantelt, maar zichzelf naar buiten duwt, dwz. dat je een motorrijder dan scheef op de motor ziet zitten, maar de motor nog bijna kaarsrecht op !
Een motor draait een tot wel 40% kleinere cirkel als je hem inkantelt, je herinnert je vast het gebulder van de instructeur nog wel !!! DRUKKEN !!!
Je kunt dat ook goed lopend met de motor oefenen, gewoon eerst de motor rechtophoudend een halve draai wandelen met stuur helemaal tegen de aanslag. dan de volgende helft met de motor stuur tegen de aanslag en ingekanteld, dan zie je *direct* aan het verschil tussen de positie waar je begon en waar je nu staat hoeveel het uitmaakt, zal daar eens een filmpje van maken, want het is een erg belangrijk aspect van motorrijden.
En altijd de achterrem laten slepen, en van de voorrem afblijven.
Na jarenlang niet motor te hebben gereden ben ik weer begonnen. Met dit verschil dat ik bijzonder angstig ben bij een snelheid boven de 80 om te gaan vallen. Ik verstijf helemaal en ben bang dat ik deze leuke hobby moet opgeven.
Maar voordat het zover is wil ik vragen of iemand hier ervaring mee heeft en wat je eraan kan doen?
Hoop op goede reacties, zodat ik lekker kan gaan toeren met mijn Kawasaki 1000GTR.
Martin
Hoi Martin,
Na mijn ongeluk heb ik iets gehad dat hier op lijkt: bij een tegenligger kreeg ik het bijna fysiek niet voor elkaar om door te rijden. ik voelde elke keer de klap bijna echt.
Wat me heeft geholpen:
Mezelf de ruimte geven. Tijdenlang gereden op hele rustige weggetjes, en niet kwaad op mezelf worden als ik het benauwd kreeg.
Elke keer dat ik langs een tegenligger reed zonder die klap registreerden m’n hersenen dat, en langzamerhand wenden ze er aan, en elke keer werd de angst minder.
Nu heb ik er helemaal geen last meer van: het gaat over, helemaal 100% zelfs.
Waar de truuk hem volgens mij in zit: de combinatie van doorzetten (dus blijven rijden) en jezelf niet op de huid zitten (dus accepteren dat het zo is, en jezelf de gelegenheid geven er heeeeeeel langzaam aan te wennen).
Sylvia
En vooral even een klein “brommertje” kopen om weer ervaring mee op te doen, want de 250+ kg van de GTR zijn natuurlijk wel erg imponerend om weer op te beginnen, voor 500€ ofzo heb je een CB250 of 450 ofzop die dan maar 150 ofzo wegen, dat geeft automatisch al meer overwicht op de brommer, Syl is ook weer begonnen op een XG250.
Vond ze in het begin hele erg overdreven van mij, dat ik dat de weg vond, maar ik geloof dat ze achteraf toch wel blij is met die beslissing om weer klein te beginnen ook al reed ze daarvoor een 1200…
Ernst
Misschien is het ook handig om bepaalde natuurkundige feiten te weten. Hoe sneller een wiel draait (middenpunt vliedende kracht) des te moeilijker komt dat wiel in onbalans. Pak maar eens een los fietswiel bij zijn as. Als het wiel niet draait, beweeg je de as makkelijk heen en weer. Hoe sneller het wiel draait, des te meer kracht kost het om de as te bewegen! Hopelijk helpt dit natuurkundig gegeven je iets om je eigen grenzen te verleggen.
Harry
Yep hoe harder je gaat hoe stabieler de fiets, tot dat je in het gebied komt waar de winddruk de fiets weer instabiel gaat maken, dat begint afhankelijk van het gewicht van de fiets (het licht worden van het voorwiel is de oorzaak) bij ongeveer 140 voor een fiets van net boven de 100 kilo tot voorbij 200 voor snelle zware bakken met weinig kuip.
de GTR zal vanaf 180 pas weer wat instabieler worden 🙂
Hier kun je mooi de dempende werking van de rotatie van het wiel zien: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=1oxQmBRPtUs
Je ziet hier ook dat het nogal uitmaakt hoe je de as beweegt, duwen tegen het stuur is effectiever dan trekken eraan 🙂
Maar goed dat is voor in een ander draadje, hier gaat het om angst bij het rijden, niet over de fysica van het sturen…
Hallo,
Fijn dat jullie deze site hebben, al veel gelezen en iets geruster,lees verder….
Deze site gevonden nadat ik 2 weken geleden 2 keer onderuit ben gegaan tijdens de rijles, nog wel terwijl ik bijna stil stond. Was de 10e les en de 1e keer in het spitsuur,schrok eigenlijk van de drukte,in de auto heb ik dat niet zo door maar op de motor was dat gevoel heel anders. De instructeur pakte het heel goed op, stelde me gerust en ik dacht dat ik alleen een deuk in mijn ego had door zó te vallen,maar de rijles vorige week heb ik met angstzweet en trillende benen volbracht:ik was enorm bang om weer te vallen,vooral in de bochten, vind het nu doodeng en het lukt me nog even niet om het los te laten of zoals de instructeur zegt:achter je laten,baal echt enorm hiervan! Ik wil heel graag mijn motorrijbewijs halen en vind het vervelend dat ik nu zo bang ben en maak me zorgen dat ik zo paniekerig blijf,terwijl ik wel weer op mijn moutainbike stap ook al vlieg ik over de kop haha! Vanmiddag op een parkeerplaats met een vriendin de bochten en het remmen en stilstaan geoefend,moet mezelf echt moed inpraten dat ik het wel kan. Ik denk eerlijk gezegd dat je in 10 lessen ook nog echt niet kunt rijden en ik heb aan de rijschool ook laten weten dat ik echt meer tijd nodig heb voor ik aan hun eisen kan voldoen,ik denk dat ik iets meer tijd nodig heb om zo te rijden dat ik geen gevaar op de weg ben en mijn motor echt onder controle heb, eigenlijk wil ik dat niet maar is het nu zo gek om toe te geven dat ik meer rijlessen nodig heb om het goed te leren?
Groetjes Ineke.
Meer rijlessen is inderdaad zeker een goed idee.
Wat ook een goed idee is om te analyseren hoe het kwam dat je gevallen bent. De rem plotseling ingeknepen?
In dat geval is het goed om extra remoefeningen te doen: hoe beter dat remmen in je “spiergeheugen” zit, hoe kleiner de kans dat je de rem plotseling vol inknijpt.
Ook zou je dan af en toe tijdens het lessen kunnen oefenen met gas loslaten. Je zult zien hoe veel je dan al afremt. Als een situatie zo “druk” wordt dat je liever wat langzamer gaat, zul je dan veel eerder daar op reageren door het gas los te laten dan de rem in te knijpen.
Het is allemaal een kwestie van nieuwe gewoontes leren, tenslotte.
Sylvia
Het is het handigst als je in ieder geval voor jezelf nagaat wat de aanleiding was van beide voorvallen, we kunnen je helpen, maar dat vergt wel een sprongetje 😉
Verder is het zaak om jezelf inderdaad tijd te geven het achter je te laten, maar daarvoor moet je het wel eerst in je spiegel zien, om het maar eens beeldend te zeggen.
En natuurlijk als je bang bent voor de bochten op dit moment, eerst meer eens de rechtuit oefeningen doen, oftewel je concentreren op het *remmen*, hebben ze op de rijschool geen fiets met ABS?
En als deze instructeur je er niet goed bij kan helpen, probeer eens een ander…
Ernst
Hallo Sylvia en Ernst,
Beide keren de voorrem ingetrokken:shrikreactie,erg druk op de weg,dus inderdaad niet meer doen, moet daar echt mee oefenen. Baal gewoon dat ik op zó’n rare manier onderuit ging, als ik nu wat heel ergs moeilijk aan het doen was maar goed, heb zelfs nog nooit op een brommer gezeten maar ik geef het niet op,daar vind ik het te leuk voor. De lat ligt heel erg hoog bij mijn rijschool maar staat ook als heel goed aangeschreven. Ik vind het knap van mensen die al snel hun avb halen maar ik ga dat gewoon niet redden, ik wil best toe geven dat ik het allemaal heel moeilijk vind maar blijf leren, ik wil weer dat plezier in het rijden terug krijgen en houden, fietsen heb ik ook niet in 1 dag geleerd tenslotte. Ben blij dat jjij ook zegt dat ik mezelf de tijd moet gunnen om over de angst en het opgejaagde gevoel heen te komen, had dit eerlijk gezegd ook niet verwacht, ben anders niet zo bang of onzeker maar nu wel…..
Groetjes Ineke.
Dan eerst maar eens fiks wat rem en vooral uitwijkoefeningen doen, zodat je aan leert voelen hoe je die citroen uit moet knijpen.
Sowieso als je gevallen bent eerst dat remmen oefenen als daar de oorzaak ligt zodat je je zelfvertrouwen terug krijgt, en als dat niet werkt gaan lessen bij een rijschool die wel ABS heeft.
AL vind ik persoonlijk dat je ook *dan* moet leren remmen, want anders trigger je het ABS en verspeel je vele meters remweg door het onnodige geregel. Succes, en je weet inmiddels al dat je niet gelijk dood bent als je valt, sterker nog dat je meestal niet vele meer hebt dan wat blauwe plekken en een schaafwondje her en der.
Ernst
ABS is tijdens het lessen inderdaad wel heel erg plezierig.
Doordat je voelt wanneer het ingrijpt krijg je wel een seintje “Nu remde ik niet goed”, maar zijn er verder geen consequenties. Je kunt dan veel rustiger aanleren om goed te remmen, ook in het verkeer.
Verder zou je rijinstructeur aandacht moeten geven aan je schrikreactie: hard in de rem knijpen is uiteraard niet de handigste reflex, maar een andere reflex krijg je pas als je die vaak geoefend hebt.
Uitwijken dus inderdaad, rustig het gas loslaten, rustig remmen.
Misschien vooral ook eerst oefenen in rustige verkeerssituaties, en pas langzamerhand in meer hectische omstandigheden oefenen.
Het vervelende van vallen is dat je daar extra schrikachtiger door wordt, en daardoor gemakkelijker de “verkeerde” reflexen aanspreekt.
Jezelf de gelegenheid geven overal weer rustig aan te wennen, daar heb je de medewerking van de instructeur bij nodig!
Sylvia
En vooral de opgedane kennis, dat dat vallen weliswaar schrikken is, maar helemaal niet zo erg als vaak gezegd word, veel mensen rijden hun leven lang met de horrorscenarios van open geschaafde gewrichten rond, terwijl ze nog nooit gevallen zijn.
Die mensen “rijden met de angst op de schouder”, wat juist als er wat gebeurt enorme schrikreflexen oproept, jij hebt nu al ervaren dat het weliswaar desastreus is voor het zelfvertrouwen, maar dat het aan de andere kant een grote angst weggenomen heeft.
Kortom richt je vooral op de zogenaamde “ziektewinst”, dat wil zeggen kijk wat het ongeluk of de tegenslag je geleerd heeft, en kijk daarbij niet teveel naar de negatieve aspecten, maar vooral naar de positieve *winst* die je eruit kunt halen.
Veel mensen hebben eerst een hartinfarct nodig om te beseffen dat geld niet gelukkig maakt, maar vriendschap en wat voor elkaar doen wel, om maar eens een bekend voorbeeld te noemen, die mensen zijn vaak na het hartinfarct een stuk gelukkiger, en hun familie *ook* want vader heeft eindelijk eens tijd om op zondag te koken, in plaats van alleen het vlees te snijden.
Zo is het met vallen ook, je hebt immers maar twee soorten motorrijders, zij die gevallen zijn, en zij die nog moeten vallen, en jij hebt dus al voorsprong moet je maar denken 🙂
Ernst
Hallo maar weer:-)
Reactie doet me goed hoor,( zat best wel in de rats eerlijk gezegd,)vooral het: je hebt 2 soorten motorrijders: zij die gevallen zijn en zij die nog moeten vallen en ja Ernst: ik heb al een voorsprong(,2 keer zelfs hihi en overleefd) Oefenen is voor mij inderdaad het beste, heb gewoon te weinig ervaring met motor rijden. Voorlopig les ik niet in de spits en 1 uur inplaats van 2 uur, is erg vermoeiend als je al zo gespannen bent. Het gekke is dat ik niet eens wat mankeerde, alleen geschrokken en het besef dat zo’n motor toch wel erg zwaar is om onder te liggen maar realiseer me wel dat ik les heb genomen om het te leren en omdat ik het nog steeds geweldig vind dat ‘buikgevoel’ van vrijheid:-) Ik ben ook vast van plan om door te gaan, en heb het ook verteld aan vrienden dat ik onderuit ben gegaan, nou dan komen de verhalen hoor,de meest grote kerels die dan met hun gezicht tegen de benzinepomp aan hangen omdat ze stoer willen doen omdat er een mooie vrouw staat te tanken maar niet zo elegant afstappen als ze hadden willen doen hahaha! En mij dan een bikkel noemen omdat het “kleintje” toch weer opstapt, dan groei je toch wel hoor en weet je dat je niet de enige bent en blij dat ik geen ernstige glijer hebt gemaakt, die ken ik helaas ook maar je kunt ook onder de stadsbus komen zeg ik maar,wil niet rijden met de angst op de schouder zoals Ernst zegt,brrrr. Sylvia’s opmerking over de instructeur heeft me ook wel aan het denken gezet, ik heb het verteld en dacht eigenlijk dat hij het wel goed oppakte,dat ik het achter moest laten,is denk ik ook het beste en ik ga me ook niet op laten jagen,ik weet nu al dat ik het niet haal met 20 lessen en als ik te langzaam ga volgens hun is dat vervelend maar ik heb besloten dat ik de tijd wil hebben om het goed te leren, vertrouwd raken met de motor en met plezier wil rijden anders word het tijd om er serieus over na te gaan denken of de lat bij hun niet te hoog ligt voor mij. Motor leren rijden is niet iets wat je zomaar doet omdat je gestudeerd hebt en dat dan ook maar met een paar lessen moet kunnen, zo ver ben ik inmiddels al wel en daar komt nog bij: echte vrienden die je een tegoedbon geven voor een valbeugel maakt dat je er ook om kunt lachen inmiddels en ook dat je weet dat je op de goede weg zit, nu alleen het zelfvertrouwen weer ff opbouwen.
Heel verhaal weer maar ben nog steeds blij dat ik deze site heb gevonden, bedankt.
Groetjes Ineke.
Dat is de spirit 😉
Heb in 1968 mijn motorrijbewijs gehaald en in de + 300.000Km die ik sindsdien”achter de wielen” heb, is het af en toe best wel eens mis gegaan. Soms door dikke eigen schuld (te veel haast, bravoure) en soms door iets minder eigen schuld (plotseling afslaande automobilisten of, zoals de laatste keer in het stikkedonker een bocht missen waar een reflectorpaaltje ontbrak). Elke keer als zoiets gebeurt is ook bij mij het zelfvertrouwen weer FF weg. Dat is een heel gewone reactie; de enige remedie is: opstappen en gaan rijden; het zelfvertrouwen weer opbouwen! Motorrijden leer je vooral door het te *doen*. In de praktijk dus. Veel meer dan in een auto, wordt een motor een “verlengstuk van je lichaam” op gegeven moment, ik denk dat het -wat dat betreft- heel goed te vergelijken is met het rijden op een mountainbike, zoals jij kennelijk doet. Blijven rijden dus, de mentaliteit heb je al; nu nog de praktijkervaring!
Rob Hond
Dankjewel Sylvia en Rob(Racker), jullie reacties van volleerde rijders doet me goed hoor,ik stap morgen gewoon weer op en leren zal ik het:-)
Rijles zit erop,minder angstig en vond het ook weer leuker maar besloten dat ik de 10 lessen die ik nog heb afmaak en dan op zoek ga naar een andere rijschool, dit word het niet voor mij, huilend in de auto naar huis na de negatieve beoordeling(andere instucteur, de ‘begin instructeur’ beurde me echt op en geeft me net dat zetje wat ik nodig heb maar is druk met examenkandidaten) maar wel vastbesloten dat ik mezelf het plezier gun en het ga halen. De tips op deze site maken me veel duidelijk, ik zal toch wel niet de enige zijn die moeite heeft met bepaalde handelingen en daar ben ik alleen maar blij om.
Groetjes Ineke.
Zeker niet, en het is ook niet iets van Meisjes of zo, heb ook al Heren meegemaakt die het maar niet voor elkaar kregen de Halve draai te maken, linksom geen probleem, maar rechtsom wilde maar niet lukken, en hij ging zichzelf het ook nog eens kwalijk nemen, waardoor het helemaal niet meer ging.
En als een instructeur je zover brengt dat je zover in de afbraak gaat dat je emotioneel maakt, moet je dat wel naar hem terugkoppelen hè, want het kan best zijn dat hij dat helemaal niet doorheeft…
Niet verwijtend of zo, maar gewoon om hem te helpen beter om te gaan met onzekere leerlingen, want vaak zit er achter het stoere gebral van de heren ook een hoop onzekerheid, en het is dan zaak dat je opbouwend bezig blijft als instructeur, hoe moeilijk dat soms is om te zoeken naar iets dat echt goed werkt.
Gelijk heb je Ernst, heb dat de vorige keer al aangegeven dat ik het allemaal wel erg negatief vond en even tijd nodig had om weer wat zelfvertouwen te krijgen maar hij dacht dat ik door zijn aanpak weer zelfvertrouwen zou krijgen,dat werkt dus averechts,heel vervelend maar het lukt me zo gewoon niet. Ik verwijt mij zelf ook nu dat het me niet lukt, ik dacht nog tijdens de rijles wat een rare opmerkingen maar liet het voor dat moment wat het was maar in de nabespreking werd ik steeds kleiner en onzekerder, zelfs mijn medeleerling begreep het niet: zij heeft meer lessen gehad als mij, zegt dat ik hetzelfde doe als zij of zelfs beter want zij knapte tegen de stoeprand,wel lief van haar maar het kwaad was al geschied, zat er even helemaal doorheen terwijl ik nog steeds zoiets heb van: oké, ik vind heet moeilijk maar wel het heel graag leren! Ben ook blij dat je zegt dat het niet iets speciaals van meisjes is, kan grote kerels ook gebeuren, dat merk ik wel maar voel me intussen wel een behoorlijk prutser hoe stom dat ook klinkt. Ik weet dat ik het moet zeggen dat ik nóg onzekerder word door zijn aanpak maar eerlijk gezegd durf ik dat ook al niet meer na de laatste rijles,voel me behoorlijk geintimideerd door zijn rotopmerkingen, gingen ook echt te ver naar mijn mening, misschien mag hij me niet en kan dat gebeuren, ik vind ook niet iedereen leuk maar ik ben wel hun leerling en ik heb recht op een normale behandeling, ook al ben ik onzeker.
Gets, vind het heel vervelend! Het komt wel goed hoop ik, ff doorbijten Hé!
Ineke
Nee, niks doorbijten, gewoon zeggen dat je recht hebt op een fatsoenlijke inzet van de instructeur, je betaalt er immers genoeg voor.
Wijs hem er eens op dat jij zijn huis betaalt, en dat als jij en je medeleerlingen weggaan naar een andere instructeur, dat dat niet zo best is voor zijn omzet, dat hij dus maar beter eens kan gaan kijken of hij niet toe is aan een cursus, want tijdens onze opleiding krijgen we ook al inzicht in de faalangst, en dat je daar dus niet mee om moet gaan alsof dat kinderachtig is.
kortom ga eens een proefles bij een andere rij-school doen, heb goeie verhalen gehoord over Ferry.
Oh en als het een grotere rijschool is met meerdere instructeurs ga eens met de baas praten om je wensen kenbaar te maken.
Dus niet hetzelfde doen als wat die instructeur doet, dus *niet* de instructeur afkraken, maar het bij jezelf houden, en de baas uitleggen dat je door omstandigheden faalangst aan het opbouwen bent, en dat je daar graag wat extra aandacht voor zou zien.
Je hebt helemaal gelijk,ik moet hier wat van zeggen want ik word hier echt moedeloos van, ik heb de vorige keer ook voorzichtig gevraagd wat de bedoeling was en dat ik al een deuk in mijn ego had en dat het zo nog erger werd.Ik had het nog niet zo gezien dat ik inderdaad hem betaal, het zou niet in me opkomen om iemand zo te behandelen,dit is de eerste keer dat me dit overkomt,ben natuurlijk onzeker omdat ik het gewoon niet kan, daarom ben ik ook aan het leren maar dat ziet hij die zo stoer is niet eens,hij kan het al en ik stuntel maar door en word steeds onzekerder! Durf niet eens meer te lachen anders ben ik weer aan t ouwehoeren,nou ja zeg,idioot eigenlijk als ik er over nadenk. Zie er als een berg tegen op maar zo word ik er niet vrolijker van, ben al aan het rondkijken naar een andere rijschool,en ga inderdaad eerst een proefles doen maar ook gelijk zeggen dat ik behoorlijk faalangst heb opgebouwd, heb de naam Ferry ook al gezien maar geen idee wie het is of waar hij les geeft?
Ben blij dat ik hier mijn hart gelucht heb en een duwtje in de rug krijg anders was ik werkelijk gestopt,pfff.
Groetjes. Ineke
Tjsa mannen komen van Mars en vrouwen va Venus, en sommige mannen zijn eigenlijk ook ten einde raad als hun standarard truucje niet blijkt te werken, dus val hem niet te hard, hij moet zich immers ook staande houden tussen de stoere jongens.
En het is ook lastig dat jongens een hele andere manier van dingen aanleren hebben, jongens moet je eerst iets laten doen, en dan ze wat laten worstelen met hun onkunde, dan raken ze pas gemotiveerd, “ik zal die lul eens bewijzen dat ik het kan” Jongens gaan dan extra risico’s nemen, en dat is vaak mits met mate precies de truuc.
Vaak durven ze namelijk net zo goed, niet echt in te kantelen, maar als je ze dan triggert door te laten zien hoe makkelijk het is, of ze achterop te nemen, dan komen ze wel zover (ook niet altijd, en als het dan mis gaat is het ook echt goed mis)
Bij vrouwen werkt het heel anders, die willen eerst *precies* weten wat er verwacht word, en als ze iets niet snappen, dan is het het beste om het helemaal uit te gaan leggen, maar daar heb je tijd voor nodig, en dat word dan weer gezien als “zonde” van het geld.
En vergeet ook niet dat nogal wat instructeurs niet echt een idee hebben wat ze nou eigenlijk doen, omdat het zo vanzelfsprekend is dat ze het ook niet echt uit kunnen leggen, en je ziet als je naar het filmpje kijkt op de bijzondere verrichtting hoeveel puntjes van aandacht en balansverstorinkjes er nodig zijn om alleen maar een nette halve draai te maken.
Ga dat maar eens met woorden uit leggen, dan ben je uren bezig om dat over te krijgen. Kortom het kan heel goed zijn dat die instructeur net zo onzeker is hoe hij dit nou moet gaan oplossen, en uit onmacht dus nogal horkerig doet. Hij vind al die vragen waarschijnlijk net zo bedreigend als jij zijn machismo, maar dan nog zou hij het als een uitdaging moeten zien, om zijn eigen competenties op te schalen.
Maar het *is* heel moeilijk iemand die gevallen is, weer overeind te helpen, en de angst in het verkeer weer manageble te make, want weg gaat het nooit en dat is maar goed ook, die angst mits met mate is essentieel voor het overleven in het verkeer.
De werkelijk roekelozen (gebrek aan angst) rijden nogal eens maar erg kort motor…
Denk dat je wel gelijk hebt Ernst wat dat horkerige betreft, en ja mannen komen van mars en vrouwen van venus,ik weet het. Ben gewoon bang voor dat ik weer alles fout doe en word dan zelf ook horkerig. En inderdaad,tijd is geld maar ik heb gelijk gezegd dat ik dat geen probleem vind, ik wil het gewoon halen! Bij de 1e instructeur ging het me allemaal goed af, ik heb op mijn leskaart gekeken en sinds ik les van ‘de hork” heb is het allemaal: -,lekker zeg…… Ik val nooit zomaar iemand af maar je kunt toch niet verwachten dat iemand na 10 lessen, en ik denk zeker als vrouw zijnde dat ze alles kan? Hij heeft mijn kaart ook gezien en verwachtte denk ik dat ik beter was, dat was voor hem ook zo maar ik word nerveus van zijn ongeduld, ik voel me gewoon opogejaagd,weet ook dat dat niet goed is maar toch. Heb inmiddels Ferry de rijinstructeur gevonden op het internet maar dat is 100 km bij mij vandaan, ook geen doen hé. Van de week eerst maar eens zeggen dat het zó niet gaat en de lessen die ik bij huhn volg afmaken en dan verder zoeken en gelijk aangeven wat er aan de hand is, dat ik bang ben voor bochten inmiddels en bang om alles fout te doen maar bovenal dat ik heeeeeeeeeeeeel graag wil rijden!!!
Groetjes. Ineke
Oh ik dacht dat je in het amsterdamse zat.
Maar vraag gewoon de vorige instructeur terug, of neem je verlies, want als die hork niet inziet dat ook hij wat kan leren van deze situatie, zit je wel met een verstoorde arbeidsrelatie, dus probeer vooral de emotie van de zaak te scheiden.
En vooral je concentreren op wat je doel is, en niet op wat er niet lukt, kijken naar wat *wel* goed gaat dus, en vandaar verder gaan…
hallo, ik rij al 4 jaar met een 125cc (auto rijbewijs in belgie) ik vond dat het wel eens tijd werd voor wat meer CC. dus theorie geleerd en gaan afleggen, alles prima.
45/50 punten. naar een rijschool voor de lessen alles ok. Tot ik op een echte motor stap, wat een ramp. ondertussen ook al een 400CC besteld. donderdag 10/4 de eerste 3
les uren, vandaag de volgende 3. ben ermee gestopt na een uur. alles was al in orde voor die 400 CC. alleen het rijbewijs nog. jammer maar een echte motor is niks voor mij.
zal wel blijven verder rijden met mijn 125 CC (scooter). zal me alleen een 2000€ kosten. voel me zo rot als iets ben daar niet goed van dat het mij niet lukt. rijden viel nog mee, maar die manoeuvres dat is andere koek. hoop dat ik het ooit toch nog haal. de nieuwe staat trouwens aan de overkant van waar ik woon (verkoper). kris
Het zou ook heel vreemd zijn als je in één keer goed zou kunnen manouvreren met een zwaardere motor wanneer je dat alleen met een hele lichte gewend bent!
Het is een kwestie van oefenen, en goed kijken of je wel de juiste techniek gebruikt (waar je wel mee weg komt op een lichte motor maar niet op een zwaardere).
Hi Ineke, Ik, vrouw, ben ook bezig met motorlessen. Ik kreeg steeds meer angst achterop de motor, vooral in de bochten. Ik was, ben soms nog steeds angstig om te gaan lessen. Vooraf altijd heel zenuwachtig,maar als ik eenmaal gelest hebt of bezig ben dan verdwijnt dat gevoel. Ik durf wel steeds meer, al heb ik nog wel veel moeite met de bochten. Ook de snelweg vind ik eng. Ik heb moeite met 120 km per uur. Mijn voertuigbeheersing heb ik in ruim 21/22 lessen gedaan. En nu ben ik bezig voor praktijk. Tja, dat duurt mischien ook wel even maar dat vind ik niet erg. Ik wil mij goed voelen op de motor. Maar ik heb vaak wel het gevoel dat er van je verwacht wordt dat je flink door moet rijden en daar heb ik moeite mee. Mijn gevoel strookt dan niet met wat ik doe, het gaat allemaal te snel voor mij op dat moment. Ik heb een goede instructeur, maar het is ook wat de examinators van je verwachten en daarom ligt denk ik vaak de lat zo hoog bij het lessen. Straks als ik mijn rijbewijs heb, dan ga ik gewoon rustig starten met wat toeren in de buurt. Wennen aan de motor en alles op mijn tempo. Niemand die dan nog achter mijn broek zit haha. Dan halen ze me maar in 😉
Peggy
Ze leggen de lat hoog, omdat het voor het overleven van de motorrijder echt belangrijk is dat je sneller reageert dan het overige verkeer, je bent immers kwetsbaarder…
En het is wel zaak dat je ook de voordelen van de motor leert kennen, en daar wat mee leert kunnen, en als je net iets sneller dan het overige verkeer kunt rijden (hoef je niet perse te doen…) heb je immers al 25% van het mogelijke risico weggenomen, namelijk dat je van achteren aangereden word (is me twee keer overkomen voor een stoplicht…)
Dus inderdaad neem de tijd bij het lessen, zorg dat de instructeur je die ook geeft, maar leg jezelf wel een beetje eisen op, niet teveel, want als je zelf de lat te hoog legt in het begin stel je jezelf alleen maar teleur. Dus overleg ook regelmatig met de instructeur, om te zorgen dat als iets niet lukt, dat je dan iets gaat doen wat je wel lukt, om uit de negatieve spiraal te komen…
Dus blijf niet griepen dat je iets eng vindt, want daarmee bouw je zeker geen zelfvertrouwen, maar ga eerst flinke stukken over 80 en 100 kilometer wegen zodat je *went* aan de snelheid, ook onderbewust moeten die hersenen een hoop leren namelijk, vooral dat ze op snelheid, ook sneller moeten verwerken, dat is ook de reden dat je op de snelweg ondanks dat je nauwelijks hoeft te sturen of inkantelen toch zo moe word (zeker in het begin)
Dat zul je straks gaan merken, als die hersenen eenmaal getraind zijn, krijg je last van het omgekeerde verschijnsel, dan heb je een stuk over de snelweg gedenderd, draai je de afslag af de bebouwde kom in, en hoor je opeens de instructeur vragen “hoe hard mogen we ook alweer in de BBK?”
Je hersenen staan dan nog in overdrive, en alles word zo snel verwerkt dat je voor je snelheidsbeleving 50 denkt te rijden, maar in werkelijkheid dik 70 rijdt…
Ik ben blij dit te lezen.
We mogen best wel eens bang zijn en hoeven allemaal niet als Rossi of iedere willekeurig andere motorijder te rijden.
Dan maar iets minder snel, maar wel heel thuis komen.
Ik kom net kijken, maar heb tijdens het lessen al een beetje ervaring opgedaan met wat als het misgaat.
Wat mij opviel is dat zo’n motor meer kan dan je denkt. Je kunt veel gooien en smijten, je hoeft niet bang te zijn om scherp te sturen of te remmen.
Ook tijdens de regen.
Denk maar eens aan de eerste keer dat je achtjes draait of de uitwijkoefening doet en de laatste keer.
Ik heb respect voor die fiets gekregen. Voor wat je er mee kan, en zeker voor wat niet kan.
Ik heb mijn instructeur gevraag mij te bellen aan het begin van het seizoen om ieder jaar even een opfris cursus te doen.
Ik had wel ABS en heb daarmee geoefend. Wat ze er ook van zeggen, het gaf mij wel vertrouwen om te durven te remmen.
Veel mensen durven eigenlijk niet remmen
Ander aspect is vooruit kijken, anticiperen, afstand houden en klaar zijn met je handelingen voor een bocht of kruising of wat dan ook.
Dat geeft zo veel meer rust.
Ik heb eens bewust mijn helm zo gezet dat ik niet vlak voor me kon kijken, en ben meer rechtop gaan zitten (mede vandaar ook nu mijn zoektocht naar mijn eerste all roader). Pauwen, herten, kippen (dat heb je als je in de Achterhoek woont): ik zag ze al voor ze geboren waren!
Zowel mijn instructeur als examinator wilden een motorrijder zien. In hun ogen iemand die als moest rustig reed, en als het kon binnen de perken doorreed. Dus ergens onbekend, rij maar rustig ook al lijkt die bocht precies op alle andere, etc. Nooit “te”.
Ik overweeg de woorden respect en motorrijder ergens in mijn cockpit te zetten, om me te helpen herinneren voor als ik denk dat ik kan motorrijden en overmoedig wordt. Om dat te vermijden ga ik voorlopig ook niet met groepen mee. Kan ik me niet laten opjutten.
Klinkt misschien allemaal belerend en wijs van zo’n newbee als ik. Maar die theorie en die lessen gelden toch altijd.
Als ik met ervaren motorrijders praat over dit soort dingen is er iemand die me uitlacht en allemaal zeggen ze dat ze een opfriscursus of een VRO eigenlijk zouden moeten doen.
Ik weet zeker dat het bij mij ook een keer mis gaat, maar hoop dat zo lang mogelijk uit te stellen. Ik hoef niet stoer te zijn en zoek nu kleding en een helm uit met veel fluoriserend geel. Sinds ik gelest heb ben ik anders gaan autorijden en let veel meer op motorrijders.
En dan valt ook op hoe slecht sommige te zien zijn. En die met dat gele hesje of helm juist wel.
Nogmaals, ik ben geen heilig boontje. Zeker niet.
Maar ik hou mezelf voor dat ik snel genoeg ga denken dat ik het kan en dat een puntje van aandacht is. Ik heb dat nodig om mezelf te beschermen. Weet dat nog van m’n bromfiets tijd van 30 jaar terug.
Respect voor de motor en de motorrijder en al het andere verkeer.
JWeetje
Yep, die angst is gewoon een nuttig iets, hij mag niet gaan overheersen natuurlijk, maar hem ontkennen of je er met geweld overheen zetten, zorgt er alleen maar voor dat je precies dat stukje zelfbescherming dat het oplevert kwijt raakt. Dat kan lang goed gang, maar helaas gaat het nog erg vaak fout zelfs bij mensen waarvan je denkt dat ze met zoveel ervaring toch alles wel meegemaakt hebben, zoals laatst die Motoplus Columnist.
Het ongeluk zit helaas altijd in een klein hoekje, waar je het dus ook slecht ziet, ook al heb je ene gele helm op. Dus blijf maar een beetje voorzichtig, zeker in het begin, want dan wil de emotio het stuur nog wel eens in handen nemen, dat merk ik zelf al, als het dan eindelijk weer lekker warm is, terwijl ik gewoon altijd door rijd, zorgt alleen dat al voor een plotseling ontwakende branie…
Ik heb een vraag. Ik heb in 2005 een zwaar motorongeval gehad. Ik moest remmen voor een oranje verkeerslicht met een gang van ongeveer 80 km per uur. Mijn motor is gaan slingeren en ik ben van de motor gelanceerd. Ik heb daarna een maand in het ziekenhuis mogen verblijven met een gescheurde lever en een gescheurde nier. Ik ben daarvan volledig genezen, maar heb wel zware migraine en rug/nekklachten overgehouden. 🙁
Maar goed, ik ben dus weer opgestapt, maar blijf een angst overhouden voor groene verkeerslichten. Deze kunnen namelijk op oranje springen en dan moet ik remmen. En daar heb ik dus een soort angst voor overgehouden. In de auto ben ik er inmiddels vanaf, maar op de motor blijft het een probleem. Ik rij liever door rood dan dat ik moet remmen. Terwijl ik ABS op de motor heb en de remkracht automatisch verdeeld wordt over voor en achter.
Wie o wie kan mij vertellen hoe ik van die angst af kan komen. Een VRO is geen optie, omdat ik nooit zoiets kan afspreken vanwege mijn lichamelijke klachten. Ik probeer wel zo veel mogelijk wegen met verkeerslichten te rijden, maar dan laat ik dus het gas al los als ik groen licht zie. Ik kijk wel of ik bijvoorbeeld kruisend verkeer zie staan enzo. En dan heb ik het nog niet eens over remmen bij nat wegdek. Want dat is echt een probleem. Ik had namelijk nog nooit gereden met nat wegdek en het ongeval is gebeurd met nat wegdek. Ook tijdens mijn lessen had ik altijd droog weer.
Marianne
Waarom zou een VRO niet gaan, dat is niet veel anders dan een samenvatting van de rijprocedure maar dan meer aandacht voor veiligheid en kijkgedrag. Stelt verder geen specifieke eisen aan je lichaam, als je nu een RT kunt rijden, kun je dat tijdens een VRO ook wel hoor Marianne.
En je zult er alleen vanaf komen door te oefenen, met het vermijden of jezelf forceren kom je er zeker niet uit, dus neem contact op met je oude rijschool, die ken je, en hebben duidelijk genoeg vertrouwen geboden om jou je papiertje te laten halen, die kunnen je vast wel een opfrissertje geven, met specifiek aandacht voor het remmen.
Hoi Ernst,
Dank je voor je antwoord. Het gaat er meer om dat ik nooit van tevoren kan zeggen of ik een migraine-aanval heb. Dus als ik mij opgeef voor een VRO en ik kan niet vanwege een aanval, dan ben ik mijn geld kwijt. Hetzelfde geldt dus ook voor de nek-en rugklachten. En soms komt het ook tijdens het rijden, vandaar. 🙁 En het eerst rijden naar de plaats van de VRO, dan deze zelf en dan weer naar huis, is te zwaar voor mij. Want ook afspreken voor meetings ed. doe ik altijd onder voorbehoud, helaas.
Want ik zou dolgraag een VRO doen. Zeker gezien mijn verwerking van het ongeval, maar nog meer om beter te leren rijden en voertuigbeheersing.
Na mijn ongeval heb ik, voordat ik weer een nieuwe motor, helm en pak kocht, weer een paar lessen genomen, dus dat is inderdaad een goed idee. Ik wilde namelijk zeker weten of ik echt nog durfde, voordat ik alles weer opnieuw kocht.
Marianne
Ik denk dat er toch niets anders op zit dan te gaan oefenen. Dat hoeft niet perse tijdens een VRO: je kunt er ook zelf een grote lege parkeerplaats voor opzoeken.
Beter eerst maar zonder stoplichten 😉
En vooral heel rustig aan oefenen: zo remmen dat je jezelf er comfortabel bij voelt, en pas als dat goed en gemakkelijk gaat iets harder proberen te remmen.
Van je angst afkomen is een kwestie van wennen: hoe vaker je in de gevreesde situatie komt terwijl het goed gaat, hoe sneller je er van af komt.
Daarbij moet je er voor zorgen dat die situatie niet tot paniek leidt: heel rustig aan oefenen met remmen dus.
En vooral niet vergeten dat rijscholen en VRO aanbieders allemaal in ieder geval in hun opleiding een stukje begeleiding van fobieën en angsten hebben gehad, dus best zullen begrijpen hoe moeilijk het ligt als je je probleem open en eerlijk op tafel legt.
Er zijn ook regionale VRO’s, dus denk niet dat je er ver weg voor hoeft of zo, er is meer dan alleen de KNMV, zelfs grotere rijscholen bieden dat al aan, zeker als je in de buurt van Goes woont zou je Dek eens kunnen contacten, J-P daar is een uitermate inspirerende instructeur, die je volgens mij zo weer het plezier in het remmen terug kan geven, want als je eenmaal doorhebt hoe het werkt, zul je merken dat het ook *leuk* kan zijn… 🙂
Succes!
Dank jullie, ik ga er mee aan de slag. En ik heb een voordeel, als ik naar mijn werk op de motor ga,dan krijg ik een behoorlijke hoeveelheid verkeerslichten.
Ik heb morgen een dagje vrij, het weer wordt redelijk, dus ik ga sowieso een parkeerplaats opzoeken om te oefenen. En nee, ik woon niet in de buurt van Goes. Want ik begin inmiddels het rijden van bochten ook weer onder de knie te krijgen en leuk te vinden, dus dat remmen moet ook gaan lukken.
Verder is dit een topsite. Ik ga mij de aankomende dagen eens verdiepen in alle tips enzo. Ga zo door.
Marianne
Ik heb nu bijna mijn rijbewijs en het rijden gaat echt heel soepel. Inmiddels geslaagd voor het AVB examen. 🙂
Dat was in de stromende regen op een parkeerplaats met nieuw asfalt! De allereerste keer op de motor terwijl het nat is en dan uitgerekend examen hebben….. maar het viel 200% mee! Je merkt eigenlijk geen enkel verschil qua handling. Ik was eerst wel bang, zeker bij de uitwijkoefening om de motor gewoon plat te gooien, zelfde bij de noodstop… er bleek eigenlijk geen verschil met droog weer. Tijdens het oefenen voor ’t examen remde ik iets te hard voor waardoor het wiel even blokkeerde (gelukkig ABS) dus heb ik dat ook eens ervaren (en er van geleerd).
Zaterdag 2 uur wezen touren met rijles en het regende flink af en toe…. snelweg, kronkelige secundaire wegen door het bos (Heelderpeel – midden Limburg rondom de Napoleonsbaan)……… ging allemaal heel goed , ondanks nattigheid. Dus geen blokkade of afleiding om te genieten van het rijden.
Ik ben heel blij dat ik ook met deze weersomstandigheden heb kunnen rijden en lessen… heeft weer extra vertrouwen in de motor en mijn eigen vaardigheden gekweekt
Cruisin
Gefeliciteerd!
Het is inderdaad heel lekker als je merkt dat het rijden nog steeds goed gaat als het nat is: dan weet je zeker dat het helemaal goed gaat als het droog is 😉
Heb net leren motorrijden en ben heel blij. Wist echt niet dat kijken zo belangrijk was.
In zoverre het weer het toelaat, probeer ik met de motor te gaan werken. Ik woon in België en moet +/- 13 km tot Brussel. Ik kom tot de vaststelling dat ik niet heb leren vertrekken op een bergop. Ik herinner mij dat dat de eerste keren ook niet eenvoudig was met de auto. Ik rijd met een Honda CBF600SA en die weeg 211 kg. Zijn de instructeurs mij dat vergeten te leren? Kan iemand mij nuttige tips geven? Thanks. Kent er iemand een vrouwenmotardclub in België?
Jelle
De truuk is om hem als je hem stilzet om hem in de versnelling te houden, zodat je in tegenstelling tot wat je geleerd word, je linker voet aan de grond kunt houden, en de rechter op de achterrem.
Als je de motor dan met de koppeling ingetrokkken start, en met voet op de achterrem staat laat je heel voorzichtig de koppeling opkomen, je zult dan voelen dat de motor een beetje gaat protesteren, en iets omhoog komt.
Dat is het aangrijpingsmoment, als je nu de rem loslaat zul je merken dat ie door dat kleine beetje vermogen wat er op de ketting staat (of tandriem/of cardan) de motor ook al blijft staan, als je nu voorzichtig gas geeft, zul je al merken dat je op gang komt, dan laat je de koppeling verder opkomen en kom je echt op gang.
Wel eraan denken dat je op het aangrijpingsmoment eerst een beetje gas geeft, want als je eerst de koppeling verder op zou laten komen zullen de meeste motoren afslaan…
Heel erg bedankt voor deze nuttige info. Ga dat zo snel mogelijk oefenen. Nog een fijne dag!
Jelle
Ik had bij het beginnen met motorrijden geen vertrouwen in de grip van mijn banden. Ik had daardoor de neiging om de motor door de bocht te willen ’trekken’, en uit het zadel te komen om dat te bewerkstelligen. Alles om maar te voorkomen dat ik iets van de grip van de banden zou vergen. Onzin natuurlijk, want uiteindelijk komt het altijd op je banden neer. Je kunt je ook niet aan je eigen haren omhoog trekken.
Ik ben toen ook langzamer gaan rijden, zo langzaam dat ik me nog comfortabel genoeg voelde om ontspannen in het zadel te blijven zitten.
Verder gedaan wat hier beschreven wordt, en het bochtenwerk wordt steeds beter, zelfs in de regen.
Zoals de site al zegt: Te veel van jezelf eisen werkt averechts: Het overkomt me wel eens, dat ik onverwacht hard door een bocht ga (voor mijn doen), en dat ik dan onwillekeurig in de stress schiet, en daardoor de foute beslissing neemt om de boel dan maar rechtop te zetten in plaats van gewoon de bocht te maken. Dus knieen van de tank en aan het stuur trekken. En dan gaat het juist helemaal mis. Voorkom dus altijd zo’n paniekreactie en rijd nooit harder dan je aankunt.
Gerwin
Allereerst wil zeggen dat dit een geweldige site is.
Ten tweede moet ik zelf ook bekennen dat ik met een redelijk groot probleem zit. Ik heb sinds 3/4 jaar mijn rijbewijs en de afgelopen nazomer veel gereden. De snelheid op snelwegen stukje bij beetje opgebouwd en dat ging prima. Het is me gelukt om nog eens een keertje 194 te rijden zonder dat ik daar problemen mee had.
Vanaf het moment dat ik dit voor jaar weer ben opgestapt wordt ik al helemaal panisch zodra ik 90 rij op de snelweg. Dit terwijl ik op N-wegen wel gewoon 100 / 120 rij zonder problemen.
Ik heb geen idee hoe ik van dit panische gevoel af moet komen en een ongeluk heb ik nooit meegemaakt met mijn motor. Het enige dat ik wel weet is dat ik gewoon niet kan ontspannen op de snelweg ook niet als ik maar 90 rij.
Ik zou graag weten of hier een remedie tegen bestaat, buiten niet meer op de snelweg komen.
Alvast bedankt,
Maikel
Ik las laatst een intervoew met Lorenzo (uit de MotoGP, die er erg vaak is afgevallen, waarvan een aantal maal heel erg hard).
Die vertelde dat hij na een aantal zware valpartijen angstig was geworden, en dat dat niet bepaald bevorderlijk was voor z’n rondetijden.
Hoe hij daar van af was gekomen, wilde de interviewer weten.
Het vreemde aan mensen is, zei Lorenzo, dat alles slijt. Als je kwaad bent op iemand, en je schreeuwt dat je ‘m nooit meer wilt zien, dan blijkt het steevast zo te zijn dat dat een half jaar later alweer meevalt. Met de tijd worden emoties minder heftig, en dat geldt ook voor angst.
Met andere woorden: hij vertrouwde er op dat het vanzelf weer over zou gaan, en dat was ook zo.
De beste manier om er van af te komen is dus gewoon er op vertrouwen dat het vanzelf weer over gaat. Rij gewoon de snelheid waarbij je je comfortabel voelt. Als dat op de snelweg 90 is, dan rij je daar 90: niks mis met de rechterrijstrook!.
Als je jezelf de ruimte geeft, dan zul je zien dat er helemaal vanzelf weer een tijd komt dat je de rechterrijstrook zult verlaten zonder je angstig te voelen.
Ik heb 3 jaar gelden een georganiseerde Ardennentraining gedaan. Helaas is dat helemaal fout gegaan. Bij een scherpe bocht naar rechts ben ik aan de linkerkant tegen de vangrails gegaan.
Mijn knie is verbrijzeld en been op 2 plaatsen gebroken. Heb bijna een jaar moeten revalideren.
Ik ben daarna toch weer gaan rijden, maar ik merk dat ik steeds angstiger word. Ondertussen hebben mijn kinderen ook het motorrijbewijs, maar ik durf niet meer mee. Mijn angst wordt steeds erger. Wat raad u mij aan?
Nel
Heel begrijpelijk, die angst!
Als je de angst kwijt wilt raken zul je na het lezen van deze pagina al wel begrepen hebben dat het niet simpelweg een kwestie is van “je er overheen zetten”.
Dat je bang wordt wanneer je op de motor zit kun je zien als een reactie van je lichaam, waar je niet direct controle over hebt.
De enige manier om die angst kwijt te raken is om dat lichaam te “desensibiliseren”, en dat doe je door steeds een stukje te rijden op een manier waar je niet bang bij wordt. Je lichaam associeert dan op den duur “motorrijden” niet meer met “ai, gaat fout”.
Dat kun je doen door af en toe een kort stukje te rijden. Op een rustige tijd, zodat je de weg of de straat voor jou alleen hebt. En daarbij bepaal jij het tempo, en dat hou je zo laag dat je niet bang wordt. Desnoods begin je met stapvoets rijden, de straat uit en weer terug.
Waarschijnlijk is het het beste om dat in je eentje te doen: als iemand anders mee rijdt zul je al gauw sneller rijden dan jij eigenlijk op dat moment nodig hebt.
Je moet het dus als een soort opgave zien om te bedenken hoe je kunt rijden zonder bang te worden. Hoe vaker dat gebeurt, hoe gemakkelijker het wordt. En op een gegeven moment kun je gewoon weer met de rest meerijden en zul je merken dat je angst is weggesleten, hoe ongelofelijk dat nu ook lijkt.
Ik heb in 2 weken tijd 2 maal een ongeluk gehad, en dat voelt niet fijn.
De 1ste keer op een parkeer plaats waar ik reed en plots een auto naar achter kwam zonder lampen en mij onderuit ree, gevolg motor te veel schade dus een andere gekocht.
Die had ik twee weken en toen kwam er een auto over het fietspad plots de weg op gereden ik ging vol in de remmen om hem niet te raken terwijl ik voorrang had maar goed remde me zelf onderuit met weer een motor vol schade als gevolg.
Maar dat is niet het ergste, maar met het angstgevoel wat ik nu heb durf ik gewoonweg geen motor meer te rijden. Ben nu dus 10 maanden motorloos, het zit me niet lekker en ik zou graag weer motor rijden maar ik durf gewoonweg niet omdat ik het gevoel heb dat mensen mij niet zien en ik dus als een gek ga remmen met alle gevolgen vandien poeh als iemand een oplossing weet hoor ik het graag!
Nancy
Het is niet gemakkelijk om na zoiets weer op te stappen!
Als je het voor elkaar wilt krijgen zijn er een aantal dingen die je kunnen helpen:
1.- Met je nieuwe (of beter: tweedehandse, dan is schade veel minder erg) motor een paar keer in de week een groot leeg terein opzoeken, en remoefeningen gaan doen. Echt doorgaan tot je flink kunt remmen, en ook goed kunt remmen. Je hoeft dan veel minder bang te zijn dat je je in het verkeer onderuit remt. omdat je weet dat je zonder je wielen te blokkeren erg hard kunt remmen als dat nodig is. (zie one remmen pagina voor aanwijzingen over remmen)
2.- Jezelf heel langzamerhand aan het verkeer wennen. Ga alleen rijden, zodat je niet het gevoel hebt anderen op te houden, en rij op rustige tijden, zodat je niet te veel verkeer om je heen hebt.
3.- Als je jezelf op die manier een beetje verder hebt geholpen kun je je een keer aanmelden bij een voortgezette rijopleiding, waar je extra oefeningen krijgt voor uitwijken en remmen onder moeilijke omstandigheden.
Succes!
Ik ben op dit moment bezig met mijn motorrijbewijs, heb mijn theorie en avb al behaald en tot vorige week ging het super, maar…
toen moest ik vorige week ineens tijdens regen rijden en ik werd verrast door een angst die ik nog niet gehad heb tijdens t lessen.
Ik kromp zo ineen dat ik na 45 min zn pijn in mijn nek had dat ik niet normaal meer kon sturen. Ik was dan ook blij toen deze les erop zat.
Nu heb ik vandaag weer les gehad (droog weer gelukkig) maar nog steeds zat die angst erin, met bochten, met remmen, eigelijk constant, en ik merkte dat hierdoor ook mijn enthousiasme meteen weg was.
Ik baal hier zo erg van; ik wil dit zo graag goed doen en heb over 4 weken examen. Heeft er iemand een tip hoe ik dit hett best kan aanpakken??? mvg een beginnend motorrijder
Monique
Dat is inderdaad een hele moeilijke, vooral omdat het nodig is dat je daar een stukje (blind) vertrouwen bij nodig hebt. Nat asfalt is namelijk (als het schoon is) nauwelijks gladder dan droog; klinkers daarentegen weer wel een flink beetje.
Misschien als je een rustige vertrouwenwekkende instructeur hebt een stukje achterop in de regen, zodat ie je even kan laten voelen hoe hard je zelfs in de regen nog kunt remmen, want daar zul je verbaasd van staan.
Zeker is het meer oppassen dan met droog asfalt, maar vervuild droog asfalt kan gladder zijn dan schoon nat asfalt…
Wel altijd oppassen met rotondes, want daar valt erg veel vuil van bakwagens, maar ook diesel uit te vol afgetankte luxewagens…
Verder zul je merken dat met de ervaring ook het vertrouwen terugkomt, al zul je (gelukkig) met nat wegdek altijd wat meer risico voelen, prima zelfbescherming, want op nat wegdek zie je veel minder goed of er gladde (bitumen…) plekken inzitten.
Waak er vooral ook voor dat je nu al te hoge eisen aan je kunnen gaat stellen, dan zit je alleen je zelf maar in de weg, relaaaxxxx !
Mijn angst op de motor is: Ik heb het idee dat ik “eraf geblazen word” bij hoge snelheden op de autosnelweg. Daardoor ga ik hard in het stuur knijpen.
Heel vermoeiend, krampachtig rijden, dus onveilig. Heeft u een advies?
Rosemarie
Het is – denk ik – een kwestie van langzaam opbouwen.
Probeer op 80-kilometer wegen heel bewust te ontspannen, en het stuur losjes vast te houden, en probeer er op te letten hoe stabiel de motor dan is, en dat er geen sprake is van “er af waaien”.
Als dat op 80-kilometer wegen vanzelfsprekend is geworden kun je het verder inoefenen op wegen waar je 100 mag, en dan is de stap naar ontspannen rijden op de snelweg niet zo groot meer.
Dat werkt veel beter dan jezelf steeds voorhouden dat je ontspannen op je motor moet zitten: je moet er voor zorgen dat je lichaam als het ware langzamerhand gewend raakt aan wat je wilt bereiken.
Succes!
Ik heb nog niet zolang mijn rijbewijs, maar heb 2 “stomme” fouten gemaakt. Door mijn vriend en vrienden werd ik gewoon weer op de motor gezet en ben door gaan rijden.
Ik lees nu zoveel herkenbare punten op deze site, en mijn vriend (en natuurlijk ik ook) hebben toch wel behoorlijk wat punten gezien waarvan we dachten: “ja, dat is ook zo” en ook punten gelezen wat we niet wisten (terwijl mijn vriend al 12 jaar rijd..) en dat maakt onze zelfvertrouwen om motor te rijden nog leuker.
Ik beleef elke keer weer mooie en leuke momenten op de motor. Ik hoop ook zo oud te worden met deze momenten.
Mieke
Heel herkenbaar, na klapband voor, op autosnelweg A7 met me dochter achterop. Met nieuwe motor nog wel. Voelde me hierna 3 weken erg onzeker, met toch 30 jaar rijervaring.
In deze 3 weken weer rijles genomen bij mezelf, begonnen bij vertrouwde wegen die al me hele leven rijdt. Maar echt heel zwaar, voelde elk wiebeltje in me voorwiel. En opeens ging het gas er weer op met invoegen, een emotioneel moment. En nu rij ik weer elke dag, net als “vroeger”.
Tom
Na in 1978 mijn motorrijbewijs behaald te hebben, en veel ervaring op de weg te hebben opgedaan, heb ik ondanks mijn rijervaring veel aan de tips gehad, hoe te moeten omgaan in bepaalde omstandigheden met verschillende factoren.
Bedankt voor de nuttige info.
en hou deze site in de lucht, er zijn denk ik veel motorrijders die hier wat aan hebben.
Piet